Tag filosofie
Op bovenstaande foto zie je drie hoofdpersonages. Er zijn de rode krullen onderaan links, die behoren toe aan schoondochter R. Dan is er de achterkant van ons fantastische kleinkind, en is er nog dat reusachtige dier in het water dat nieuwsgierig kwam kijken hoe de familie Pannenkoek eruitzag. Eerlijk? Ik heb echt tegen deze uitstap … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Zeggen dat Brugge de mooiste stad ter wereld is, is een open deur intrappen. We hebben al heel wat mooie plaatsen bezocht op deze wereldbol, hebben vaak in bewondering gestaan voor wat natuur of mens in alle continenten hebben verwezenlijkt, maar het terugkeren naar onze stad bezorgt ons telkens een ongelooflijk orgasme. Nu ik definitief … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
We maakten in de eerste episode kennis met Fartella Zuckerberg. Het ‘strontbedorven’ meisje (zoals verwende kinderen worden genoemd in West-Vlaanderen) had alles wat haar hartje begeerde. Om haar leven spannend te houden hield ze zich ledig met kattenkwaad waarin haar ultieme fascinatie werd botgevierd. Het sprookje vertelde dat ze was ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Het is zelden gebeurd dat we een reis boeken en werkelijk voor ons vertrek niets opzochten van wat in de buurt te doen is. Dit jaar was het wél zo. Bekommernissen allerlei zorgden ervoor dat we wel weg wilden, maar dat het ons echt niets uitmaakte wat we er zouden beleven. Ik deed de nodige … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Jullie weten dat ik fan ben van wellness. Wat heeft dit nu met Indonesië te maken, zullen jullie denken. Welnu, al de keren dat we Azië hebben bezocht hebben we gemerkt dat het fenomeen ‘massage’ er iets doodnormaal is. In Thailand is het gewoon onderdeel van de cultuur, in India heb ik kunnen genieten van … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Lees je kater weg met dit blogoverzicht van 2023!... mehr auf daankusen.wordpress.com
“Triestig boomtje, njé?” zou het hoofdpersonage van gisteren in het verhaal dat een paar bloggers uit hun mouw aan het schudden zijn vaststellen in haar Meulebeeks taaltje. Het is inderdaad triestig. Meer nog, het is stervende. Als je goed kijkt … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik heb getwijfeld of ik dit stukje zou schrijven, maar doe het nu toch. Als er ook maar één iemand mee kan geholpen worden is het voor mij voldoende. Een paar maand geleden schreef ik over de kine die ik … Lees verder →... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Normaal gezien zou morgen mijn laatste werkdag zijn geweest in de bank. Ja, je leest het goed hierboven. Zoals je in mijn serie ‘karjère’ las werkte ik na mijn studies eerst twee jaar in de boekhouding van een Brugs bedrijf. Nadien heb ik de kans gekregen en gegrepen om in de grootste Vlaamse bank aan … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik denk dat mijn kinesiste op den duur geen afspraak voor mij meer zal vastleggen op maandag. Waarom? Het is ook altijd iets als ik die eerste werkdag van de week bij haar binnen strompel met mijn mankepoot. Vorige week was het redelijk OK, maar de week ervoor had ik mijn voet omgeslagen. Het was … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Het borrelt al enkele maanden in ons hoofd om te kijken naar een aanpassing van onze woning. Als mijn lichaam blijft evolueren zoals dit de laatste maanden het geval is, bestaat de kans dat het op termijn onmogelijk wordt om de trap te nemen. Een traplift zou een optie kunnen zijn, maar ons gangetje beneden … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Gisteren stond ik door het raam van onze veranda te kijken naar het gras dat woensdag nog eens was afgereden. Waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar, tenzij er nog een beurt volgt. Mijn ogen vielen ineens op een hoopje bruin dat daar lag, zo middenin ons onkruidgazon. Het gebeurt wel vaker dat buurtkatten hun … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik vertelde vorige week over het nieuwe schoolmoment om het piekeren te verleren. Ook hoe ik stinkend in de val ben gelopen om vanaf de aanvang van de les eigenlijk te beginnen… piekeren. Fout, dus. Een verkeerde start, zoals het pakweg vijftig jaar geleden ook al mis ging toen mijn ouders me naar de ‘grote … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Zij: “Dan zullen we die blauwe glazen weggooien en die nieuwe in de plaats zetten!” Ik: “Blauwe glazen?” “Je weet wel, die van Ikea die we vorig jaar kochten. Er hangt een witte mistlaag binnenin, waarschijnlijk van de afwasmachine’ “Maar we hebben toch geen blauwe glazen?” “Ba ja, toch, die lag... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik ben sinds mijn pakweg tiende een strijder tegen het rookgedrag. Wat vroeger niet makkelijk was, als kind in een semigroot gezin, waar enkel mijn moeder en ik niet rookten en de anderen genoeg walm produceerden om de huiskamer in mist te hullen. Om dan nog te zwijgen van de stank die dit teweegbracht en … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Het boompje laat zich nu helemaal gaan. Eigen aan de herfst natuurlijk, maar ik vraag me af of het de moeite loont het te laten staan. Na drie jaar lijkt het niet eens meer op zijn (wel goed ontwikkeld) broertje dat drie meter verder staat. Maar gezien hij de ster is van deze jaarchallenge, mag … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Nooit gedacht dat ik DIT in mijn boom zou hangen als één van de vijftig wonderlijkste uitvindingen… Medicatie, dus. Daarnet zocht ik op wanneer dit voor de eerste keer zou zijn geïntroduceerd. Niet terug te vinden op Hoehhel, de moeite niet om er uren naar te zoeken. Feit is dat het dankzij eeuwenlang onderzoek mogelijk … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Bij mijn terugkomst uit vakantie vond ik een aangetekende brief van de uitgever van het meesterwerk dat Chrissebie en ikzelf aan het schrijven zijn. Er moest schot komen in de zaak. Enkele afleveringen waren geen scheten meer gelaten en zijn ook geen lijken meer gevallen. Dit zou de lezer de honger naar het vervolg doen … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Waar is de tijd dat het boek met de titel van dit logje als verplichte lectuur op onze boekenlijst stond op school? Dat in de les Nederlands elke week een paar hoofdstukken werden ‘besproken’. Wat de schrijver bedoelde met deze of gene passage. ‘Zever’, vond ik. Het boek uiteraard niet, maar wel die saaie besprekingen …... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ons autootje is ondertussen bijna negen jaar ‘oud’. Het ontbreekt ons vaak aan tijd om de binnenkant netjes te houden, maar wat technisch onderhoud betreft hebben we steeds het instructieboekje gevolgd. Een dure auto hoeft voor ons niet. Uiterlijke pracht en praal is niet aan ons besteed, en veel kilometers doen we toch niet. Het ̷... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Vandaag operatiedag. Men had me bevestigd dat ik het eerst aan de beurt zou komen en dat ik rond zes uur gewekt zou worden voor de ingreep. Een slapeloos nachtje, uiteraard. Gepieker en die eindeloos hard snurkende Kees in dat ander bed van de kamer. Aan de muur hing zo’n vervelend uurwerk dat elke seconde … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Dinsdag zal het zes weken geleden zijn dat ik onder het mes ging. Na zes weken mocht ik weer beginnen autorijden van de chirurg. Ik denk niet dat het een groot verschil maakt of ik vandaag voorzichtig probeer een kort ritje te maken of ik daarmee wacht tot overmorgen. Vandaar straks het eerste bezoekje aan … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Het was prachtig weer, vorige donderdag. Eén van mijn broers kwam op bezoek en ik dacht: ‘laat ons samen gaan wandelen naar het terras van Fort van Beieren’, op een goede kilometer verwijderd van onze woonstede. Een terrasje in de zon, met een zeer aangename temperatuur voor deze tijd van het jaar, wie zegt daar … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
… en keek naar beneden. De trappenmaker moet wel een serieus stuk in zijn kraag hebben gehad toen hij deze trap in elkaar zette. Het leek wel het krinkelende winkelende waterding van Guido Gezelle, hoewel die constructie totaal niets te maken had met het diertje dat onze priester-dichter zaliger voor ogen had. Met mijn hersengedoe … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Die stomme gezondheid laat het met dit nieuwe jaar wat afweten, maar we proberen ons aan het positieve vast te houden. Wat ons betreft blijft ‘reizen’ ons favoriete verzet. In december hadden we er al één gepland voor maart eerstkomend, richting Java en Bali. Gisteren kregen we van Kras, de Nederlandse reisorganisatie, het ‘vrolij... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Zondagmorgen, 10 maart van het jaar des heren 2019. Ik produceer een geeuw van jewelste, uitgebreid genoeg zodat de toevallige omstaander mijn hele maaginhoud zou kunnen zien. En die zal het goed kunnen raden: daags voorzien heb ik een super lekker vegetarische schotel gegeten ‘van lek m’n liptje’. De grote levensvraag van de dag... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Vaste lezers weten dat ik geen stadsmens ben. Geef mij een cityptrip naar New York, Sydney, Londen of Singapore en ik bedank er vriendelijk voor. Voor om het even welke grootstad eigenlijk. Het lawaai alleen al. Toen we in Jakarta even aan ons lot werden overgelaten en we probeerden om ons op de quasi ontbrekende … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik zat dus in de wachtkamer van het ziekenhuis voor onderzoek nummer elfendertig. Met een fles water voor me en een plastic bekertje. Er was gevraagd om anderhalf uur vooraf aanwezig te zijn, want die fles bevatte anderhalve liter contrastvloeistof die het resultaat van een CT-scan nog duidelijker in de verf moest zetten. Dan krijg … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Mensen die me kennen van op Facebook weten dat ik er twee weken geleden heb aangekondigd dat er nog precies honderd werkdagen restten tot mijn professionele eindmeet. De tijd vliegt als een speer. Ondertussen zijn het er nog drieënnegentig en woden de collega’s rond me zenuwachtig. “Wat moeten we doen over zes maand als jij…”... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Tot u spreekt een man die aan het afkicken is. Geloof me vrij, het doet wat met een mens. Zeker als het op verschillende vlakken gebeurt. Er is vooreerst de titel van dit stukje. Swassaantnuf. Frans voor ‘negenentsjestig’, sixty nine in het Engels, en zo ken ik er nog wel enkele. Nog precies zoveel werkdagen … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ik werkte ondertussen al bijna een jaar in het bedrijf van Santos R. en had een beetje mijn draai gevonden in het werk. Niet dat ik elke ochtend juichend opstond en er met plezier naartoe fietste, maar die job hoorde nu éénmaal bij mijn leven en er was geen alternatief. Naast de burelen waar Santos … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ook ik ben er zo eentje, zoals velen (helaas). In onze wijk staan woningen van ongeveer vijfentwintig jaar oud. De ene een jaartje ouder, de ander wat jonger. Als ik door onze straat loop durf ik al eens naar de gevels te turen, waar hier en daar een alarminstallatie hangt te blinken. De meeste echt, … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Vorige week las je hoe ik met Geert een nieuwe vakantiejob ging zoeken, en ik met mijn gat in de boter was gevallen. Ik werkte toen in een team van ruim twintig kelners, waarvan een vijftal professioneel met een vast jaarcontract. Met die mensen klikte het niet zo goed, want die zagen de kaas van … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
Ons nieuwe jaar is gestart met een defecte weegschaal. Ineens weegt die twee tot drie kilo teveel. Door het feit dat ik echt niets afweet van die toestellen laat ik het maar zoals het is. Het lijkt erop dat het probleem zichzelf oplost, want elke dag weegt hij een paar honderd gram minder. Laat zich … ... mehr auf thomaspannenkoek.wordpress.com
